Borokov Borokov
Absurder wordt Nederlandstalige synthpop niet
Elmer zet op woensdag drie inspirerende acts op het podium. Over Borokov Borokov vertelt ze: “Veel mensen weten dit niet van mij, maar als baby ben ik ooit te vondeling gelegd. Ik weet dus niet wie mijn biologische ouders zijn. Gelukkig vonden de mannen van Borokov Borokov mij in 1995 als krijsende baby op straat, en hebben ze mij in huis genomen en tot mijn zestiende opgevoed. Ik heb een verschrikkelijke jeugd gehad.”
Een verloren gelopen drumcomputer op een vuilnisbelt in Borsbeek: daar begon het mee voor Borokov Borokov. Sindsdien grijpt de band elke kans om uit hun eigen keurslijf te waltzen, weliswaar zonder garantie op succes. Het resultaat slingert van hoekige synthpop naar krauttrock met dubbele ‘t’, bovenfreudiaanse elektrapunk, acid house met verjaardagsthema, no no wave of een polyfone paniekaanval met meerstemmige klaagzang.
Als er al iets bestaat wat hun muziek zou kunnen definiëren, is het wel het volgende citaat van Borokov Borokov zelf: “Wij maken in de eerste plaats muziek waar we zelf op willen dansen. Ook wanneer de muziek in kwestie niet meteen als dansmuziek klinkt”.
